Storm opende me de ogen

Na de storm van gisteren was ik vanmorgen al voor zonsopkomst op de Ullingse Bergen bij Landhorst om er de schade te fotograferen. Op weg naar de parkeerplaats werd me de weg versperd door een omgewaaide boom. Ik ben achteruit gereden over de smalle bosweg tot ik kon keren en parkeren.

Met camera en statief ben ik op pad gegaan en voorbij de omgewaaide boom waarvoor ik moest keren, lag al de tweede boom dwars over de weg. Een beetjes overdreven, vond ik, want pal erachter versperden een hek en een wildrooster toch al de weg. Maar goed, de storm houdt nergens rekening mee.

Niet ver achter het hek en het wildrooster lag een derde boom dwars over de weg. Ik maakte enkele foto’s en toen werd mijn aandacht getrokken door het wijdse heidelandschap waarover een gouden zon opkwam. Ik maakte weer enkele foto’s en zag toen achter me hoe mooi de zon de bosrand bescheen. Voor de derde keer stelde ik mijn doel bij en ik ging het licht in de bossen vastleggen.

Zo fotografeerde ik een omgewaaide boom die was blijven hangen tussen bomen die waren blijven staan. De natuur had hier een mooie compositie gecreëerd. De glimmende gladde bast zonder schors verraadde dat deze boom al eerder was geveld. Ik kom hier vaker maar dit beeld was me nog nooit opgevallen. De storm van gisteren opende me de ogen.