Vliegende schotel

In een bos nabij het gehucht Môchamps in de Belgische Ardennen fotografeerde ik deze tonderzwam op een dode boomstam. Het was een druilerige dag, waardoor ik mooie verzadigde kleuren kon vastleggen die niet verstoord werden door harde schaduwen.

Ik droeg een rugzak met daarop gestoken een statief, maar ik was te lui om dat te gebruiken. Het statief was ook niet nodig. Mijn Fujifilm X-T2 geeft weinig ruis bij hoge ISO-waarden, dus durfde ik in het donkere bos de gevoeligheid van de sensor best op 800 ISO in te stellen. Daardoor kon ik een sluitertijd instellen van 1/125 seconde waarmee ik veilig uit de hand kon fotograferen. Omdat de dwarsdoorsnede van de boom een plat vlak is, volstond een diafragma van f/5.6. Daarmee verkreeg ik met voldoende afstand tot de uit stekende tonderzwam genoeg scherptediepte.

Zo maakte is dus een foto van een tonderzwam op een dode boomstam. Wat deze foto voor mij bijzonder maakt is de vormovereenkomst die ik er in zag. Door een onderwerp te isoleren in het cameraframe kun je soms een ander beeld suggereren dan je werkelijk fotografeert. Veel mensen kunnen hun fantasie zodanig prikkelen dat ze in vormen van wolken overeenkomsten zien met de vormen van andere onderwerpen. Ze zien in wolkenluchten schaapjes, of olifanten, of gezichten.

Ik heb dat niet alleen bij wolken. Ik herkende in een met mos begroeide boomstam al eens een poedel. En een grillige tak deed me denken aan een eekhoorntje dat tegen de boom omhoog sprong. Bij het zien van deze tonderzwam tegen de boomstam was ik onmiddellijk vertrokken naar het heelal, waar ik een vliegende schotel langs een planeet zag suizen. Daar kwam geen Photoshop aan te pas.