Witte sneeuw geen pleonasme

De eerste sneeuw van deze winter is gevallen. Veel mensen trekken nu met een camera de natuur in. Als het gesneeuwd heeft is opeens iedereen fotograaf, zo lijkt het. Landschappen die elke dag te fotograferen zijn hebben opeens een aantrekkingskracht die ze anders nooit hebben.

Op social media verschijnen talloze sneeuwfoto's. Vaak oogt de sneeuw van deze gelegenheidsfotografen grijs. Ze weten niet dat je de camera een handje moet helpen om mooie witte sneeuw te krijgen. Dat heeft te maken met de manier waar lichtmeters in camera's zijn geijkt. In een goede fotocursus leer waarom dat zo is. Hier volsta ik met de uitleg dat wit in een foto grijs wordt, als het is oververtegenwoordigd – zoals heel veel sneeuw in een landschap.

Ervaren fotografen met kennis van zaken weten hoe ze dat probleem kunnen oplossen. Zij slagen er in het licht goed vast te leggen en daarmee ook de sneeuw goed weer te geven. Lees: wit.

Ik wilde vandaag de eerste sneeuw van deze winter vastleggen, maar ik had geen zin om met de meute het veld in te gaan. Dat hoefde ook niet. De versgevallen sneeuw op een mahoniestruik voor ons huis viel me op. Gele blaadjes, groene knoppen, witte sneeuw die alweer bijna was verdwenen omdat het dooide. Niks bijzonders, maar altijd beter dan een dertien-in-een-dozijn landschapje.

Zei ik trouwens witte sneeuw? De sneeuw oogt meer grijs dan wit. Toch is deze foto correct belicht. Grijze sneeuw is niet voorbehouden aan gelegenheidsfotografen. De dooi maakt de sneeuw transparant waardoor de donkere achtergrond er in door dringt. Deze dooisneeuw was dus niet wit.

'Witte sneeuw' is niet per se een pleonasme.